لنت لاین

در حال حاضر، در کشورهای اروپایی الزامات سختگیرانه در خصوص تولید لنت ترمز ، تقاضا برای ترمزهای فلزی پایین (LS) و همچنین الیاف فولادی را افزایش داده است.

این نوع لنت های ترمز برای گذراندن تست های ترمز شدید به نام AMS و شبیه سازی شرایط احتمالی مورد نیاز هستند. در عین حال تنش و فشار زیادی به خصوص در ترمزهای جلو وجود دارد. زیرا انرژی بیشتری نسبت به ترمز جذب می کند.

البته مواد اولیه به کار رفته در اینگونه لنت ترمزها نیز دارای مشکلاتی بوده و می تواند باعث خوردگی بیشتری نسبت به مواد به کار رفته در سایر لنت ترمز شده و به دلیل فرسودگی بیشتر به دیسک آسیب برساند.

از طرفی ممکن است محصول نهایی نسبت به سایر نمونه ها صدای بیشتری تولید کند. با این حال، در ایالات متحده و خاور دور، از مواد آلی بدون آزبست و بدون فولاد برای ساخت لنت هایی استفاده می شود که اصطکاک کمتری نسبت به مواد غیرفلزی دارند. آنها همچنین بهتر کار می کنند و دیسک کمتر ساییده می شود و رینگ ها را برای مدت طولانی تری تمیز می کند.

الیاف معدنی معمولاً به عنوان مواد تقویت کننده در مواد اصطکاک بدون آزبست استفاده می شود و نسبت الیاف بالا می تواند نوعی پایداری را ایجاد کند که از اصطکاک زیاد و گرمای زیاد ناشی می شود.

استانداردسازی جهانی ساخت لنت ترمز مستلزم موادی با مقاومت حرارتی بالا، یکپارچگی مکانیکی، خلوص، روتور و ضریب اصطکاک پایدار است و در این راستا توسعه استانداردهای جهانی تاکنون نتایج خوبی داشته است. زیرا تمایل و تمایل سازندگان لنت ترمز خودرو را برای رعایت قوانین موجود برانگیخت. مواد اصطکاکی مقدار کمی فلز دارند یا اصلاً وجود ندارند. بنابراین، آنها به کاهش خوردگی کمک می کنند.

در عین حال، برای خودروسازان ایده آل نیست که بر دو یا چند طرح و روش برای ساخت لنت ترمز برای استفاده در مناطق مختلف جغرافیایی تکیه کنند و این می تواند منجر به مشکلات و هزینه های لجستیکی بیشتری شود.

این مشکل برای سازندگان لنت نیز هست. زیرا آنها را مجبور می کند که برای یک خودرو با دو فرمول بسیار متفاوت برخورد کنند، یعنی دو مسیر موازی و مجزای طراحی و تولید برای یک محصول مشترک.

راه حل استفاده از موادی به نام HP-NAO (مواد غیر آزبستی با کارایی بالا، که به عنوان کامپوزیت نیز شناخته می شود) است که می تواند در سراسر جهان توسط تولید کنندگان استفاده شود.